Eens of oneens? Deze nieuwe versies zijn beter dan de originele films
Waarom zou je een remake maken van een film die al een hit was? Sommige regisseurs zijn er gewoon van overtuigd dat ze de film nog beter kunnen maken. Hier is een lijst met remakes die volgens critici en publiek de originelen overtroffen en waarom.
Deze versie van het klassieke verhaal, geregisseerd door Bradley Cooper en met hemzelf en Lady Gaga in de hoofdrol, brengt meer rauwe emotie en verwoestende optredens dan alle eerdere verfilmingen. De film was zo goed dat hij 8 Oscarnominaties opleverde, waaronder die voor beste film.
Steven Soderbergh's 'Ocean's Eleven' heeft alle charme, humor en stijl die je je maar kunt wensen in een film over overvallen. Met George Clooney, Brad Pitt en een A-cast is deze film gelikter en grappiger dan de versie uit 1960, met kopstukken als Frank Sinatra en Dean Martin. Maar laten we eerlijk zijn, die hadden niet de swagger van Clooney.
John Sturges maakte van het epos 'Seven Samurai' van Akira Kurosawa een western met 'The Magnificent Seven'. In tegenstelling tot de klassieker van Kurosawa uit 1954 was deze Amerikaanse versie toegankelijker voor het publiek en werd het een vaste waarde in het westerngenre.
Peter Jacksons 'King Kong', met Naomi Watts en Adrien Brody in de hoofdrollen, pakt de originele film uit 1933 en vergroot de emotionele diepgang en het visuele spektakel. Natuurlijk, het origineel was baanbrekend, maar Jacksons versie geeft de film een hart, plus geavanceerde effecten die de reuzenaap levensechter dan ooit maken. Het is moeilijk om te concurreren met de technologie van de 21e eeuw.
'True Grit' van de broers Coen, met Jeff Bridges in de hoofdrol, is niet alleen getrouwer aan de oorspronkelijke roman, maar heeft ook sterkere vertolkingen dan de versie uit 1969. Bridges als Rooster Cogburn is de perfecte mix van ruw en sympathiek, iets waar het origineel niet aan kon tippen.
Martin Scorsese's 'The Departed', met Leonardo DiCaprio en Matt Damon in de hoofdrollen, is een remake van de film 'Infernal Affairs' uit Hongkong uit 2002. Met intensere prestaties en een grimmigere setting in Boston sleepte deze versie 6 Oscars in de wacht, waaronder die voor beste film. Trouwens, met Scorsese achter de camera kan het bijna niet misgaan.
Het door Martin Campbell geregisseerde 'Casino Royale' wordt algemeen beschouwd als een van de beste James Bond-films ooit gemaakt. Het zorgde voor een reboot van de franchise met Daniel Craig's grimmigere, realistischere kijk op Bond. Deze versie blijft beter trouw aan de oorspronkelijke roman van Ian Fleming en de Bond-spoof van 1967 komt niet eens in de buurt.
Christopher Nolans 'Insomnia', met Al Pacino en Robin Williams in de hoofdrollen, is een donkerdere, meer psychologische thriller dan het Noorse origineel uit 1997. Robin Williams, die tegen zijn type de slechterik speelt, levert een van zijn meest ijzingwekkende prestaties, waardoor deze versie veel verontrustender is dan het origineel.
Frank Oz' 'Little Shop of Horrors' nam het eigenzinnige origineel uit 1960 en gaf het een grote upgrade met catchy nummers, duistere humor en indrukwekkende special effects. Bovendien stelen Rick Moranis en Steve Martin de show in deze bizarre, hilarische versie van het verhaal over de mensenetende plant.
John Carpenters 'The Thing', met Kurt Russell in de hoofdrol, is een meesterwerk op het gebied van spanning en effecten, waardoor het veel beter is dan 'The Thing from Another World' uit 1951. De versie van Carpenter is angstaanjagender, met gruwelijke effecten en een paranoïde sfeer die het tot een horrorklassieker maakt.
In 'Scarface' van Brian De Palma, met Al Pacino in de hoofdrol, wordt het origineel uit 1932 omgetoverd tot een intens, gewelddadig verhaal over overdaad en ambitie. De onvergetelijke rol van Pacino als Tony Montana is iconisch en de versie van 1983 groeide uit tot een belangrijke culturele mijlpaal die het origineel in alle opzichten overtrof.
Het werk 'The Fly' van David Cronenberg, met Jeff Goldblum in de hoofdrol, is een bloedstollende en gruwelijke update van de versie uit 1958. Met schokkende praktische effecten en een tragische karakterlijn verandert deze remake het enge sciencefictionconcept in een diep emotionele bodyhorrorervaring.
James Mangolds '3:10 to Yuma', met Russell Crowe en Christian Bale, brengt een grimmigere, intensere versie van het origineel uit 1957. Deze remake, die dankzij het uitstekende acteerwerk van Crowe en Bale een uitstekende karakterontwikkeling heeft, is een opvallende western van de jaren 2000 geworden.
Philip Kaufmans 'Invasion of the Body Snatchers', met Donald Sutherland in de hoofdrol, brengt de paranoia en angst van het origineel uit 1956 naar een hoger niveau met nog meer psychologische horror. Deze versie is donkerder, enger en werd een typische sciencefictionthriller uit de jaren 70.
Martin Scorsese's 'Cape Fear', met Robert De Niro in de hoofdrol, is nog intenser en verontrustender dan het origineel uit 1962. De vertolking van de dreigende Max Cady door De Niro is ronduit angstaanjagend en deze versie heeft meerdere prijzen gewonnen, waaronder Golden Globes en BAFTA's. Daarmee is dit de definitieve versie van het verhaal.