Doodsoorzaak Sinéad O'Connor bekendgemaakt

Sinéad O'Connor is volgens haar overlijdensakte gestorven door COPD (chronic obstructive pulmonary disease) en bronchiale astma, zoals een jaar na haar dood voor het eerst werd gemeld door de Irish Independent.

Op 26 juli 2023 werden miljoenen van haar fans verpletterd door het verwoestende nieuws: Sinéad O'Connor was dood aangetroffen in een flat in Londen. Ze was 56 jaar oud. Op dat moment werden er geen details gegeven over de doodsoorzaak, behalve dat de autoriteiten het niet als een verdachte zaak behandelden.

Op 9 januari vertelde de lijkschouwer in Londen aan de New York Times dat de Ierse zangeres "een natuurlijke dood is gestorven" en "daarom geen betrokkenheid meer had bij haar dood". Er werden geen verdere details gegeven over de exacte natuurlijke oorzaken. Over het algemeen betekent een natuurlijke doodsoorzaak dat de dood geen ongeluk, overdosis, moord of zelfmoord was.

Afbeelding: Bloemen bij haar graf in Dublin

Het overlijden van de 56-jarige zangeres vond ongeveer plaats anderhalf jaar nadat haar 17-jarige zoon Shane zich van het leven beroofde. In haar laatste Tweet plaatste ze een foto van haar zoon met de tekst: "Ik leef sindsdien als ondode nachtwezens. Hij was de liefde van mijn leven, de lamp van mijn ziel". Dit bracht veel speculatie teweeg of haar dood opzettelijk was, maar het was gewoon een ongelukkig toeval.

Afbeelding: @7860mShahdid

Gebroken door het nieuws brachten de hoogste Ierse politici hun eerbetoon. Leo Varadkar – Ierlands voormalige taoiseach, oftewel premier, tweette: "Haar muziek was geliefd over de hele wereld en haar talent was ongeëvenaard en onvergelijkbaar". De vicepremier voegde eraan toe dat O'Connor "een van onze grootste muzikale iconen was, en iemand die zeer geliefd was bij het Ierse volk en daarbuiten".

Hoewel Sinéad O'Connor wereldberoemd was, was haar leven niet gemakkelijk. Maar ze was niet bang om te zeggen wat ze dacht en op te komen voor waar ze in geloofde... hoe controversieel ook.

De zangeres groeide op in Dublin en werd vernoemd naar Sinéad de Valera, de vrouw van de Ierse president Éamon de Valera. Ze had een moeilijke jeugd en door haar misdragingen woonde ze een tijdje in een religieuze instelling. Later kwam ze erachter dat ze PTSS had door de mishandeling van haar moeder als kind.

Nadat ze van school ging en een advertentie plaatste in het tijdschrift Hot Press, sloot ze zich aan bij haar eerste band, waarmee ze werd opgemerkt. Ze kreeg echter ruzie met U2 en oogstte kritiek omdat ze haar steun uitsprak voor de IRA. Later nam ze haar opmerkingen over de paramilitaire groepering terug, maar ze bleef een fervent voorstander van een verenigd Ierland.

Haar eerste album 'The Lion and the Cobra' ontving veel lof en had invloeden van mensen als Bob Marley tot Bob Dylan.

Na het verschijnen van haar eerste album speelde O'Connor bij David Letterman en haar single 'Troy' bereikte de 5e plaats in de Nederlandse Top 40.

Haar tweede album kwam uit in 1990 en bevatte haar iconische nummer 'Nothing Compares 2 U'. Het nummer was geschreven door Prince en trok wereldwijde aandacht en ontving lovende kritieken. O'Connor verwerkte in het nummer de emoties die ze voelde voor haar moeder, die toen de zangeres nog een tiener was bij een auto-ongeluk om het leven kwam.

Haar versie van wat er gebeurde toen ze naar het huis van Prince ging na de release van 'Nothing Compares 2 U' veranderde door de jaren heen. Dit verhaal kwam voor het eerst aan het licht in 2014, maar in haar recente memoires uit 2021 stelde ze dat hij behoorlijk boos en fysiek tegen haar was. In haar memoires beschreef ze dat ze het huis moest ontvluchten.

De jaren 90 waren het commerciële hoogtepunt van de carrière van O'Connor. Ze werkte samen met artiesten als Roger Waters en droeg bij aan de soundtrack van 'In the Name of the Father'.

Ze kreeg kritiek van Frank Sinatra toen ze verklaarde dat ze niet zou optreden als het Amerikaanse volkslied werd gespeeld voor een van haar optredens. De legendarische crooner zei dat hij haar "een schop onder haar kont" zou geven. Als gevolg van de ophef trok ze haar naam in voor de Grammy's.

In 2007 sprak de zangeres met Oprah over haar strijd met een bipolaire stoornis en de gedachte om zichzelf van het leven te beroven. "Het is alsof je een emmer bent met gaten erin. Er lekken tranen uit elke porie", zei ze, en ze voegde eraan toe dat medicijnen hadden geholpen, maar de pijn niet helemaal hadden weggenomen. In 2012 annuleerde ze een tournee vanwege de ziekte.

Ze won bij de Brit Awards de prijs voor beste internationale zangeres, maar ze was niet aanwezig. Ze was wel aanwezig bij een andere ceremonie om de Ierse IRMA in ontvangst te nemen. Ook verscheen Sinéad O'Connor als de Maagd Maria in 'The Butcher Boy' van Neil Jordan.

Uit protest tegen kindermisbruik zong ze een Bob Marley-cover in SNL. Ze staarde in de camera en scheurde op aanstootgevende wijze een foto van paus Johannes Paulus II, terwijl ze zong: "And we know we shall win/As we are confident in the victory/Of good over evil... Fight the real enemy".

Ze had dit niet gedaan tijdens de generale repetitie, dus dit moment op live televisie verbaasde mensen binnen en buiten de studio. Al snel kwamen er boze telefoontjes binnen, maar O'Connor rechtvaardigde de stunt door te zeggen dat ze een protestzangeres was en geen popster. Tot op de dag van vandaag wordt dit opruiende moment uit herhalingen van SNL geknipt.

Joe Pesci presenteerde SNL de week erna en hij maakte heel duidelijk dat hij niet blij was met de stunt. Madonna uitte ook haar bedenkingen, hoewel velen van mening waren dat zij de aandacht probeerde te trekken tijdens het promoten van haar eigen boek.

(Afbeelding: beeld uit Saturday Night Live, 10 oktober 1992, geüpload door SNL op YouTube)

In de jaren 90 en 00 had Sinéad O'Connor een carrière van stops en starts. Ze zong voor de film 'Michael Collins' in 1996 en in de jaren 2000 werkte ze samen met nieuwkomers als Damian Dempsey.

In de jaren 1990 werd Sinéad O'Connor tot priester gewijd door een orde die niet verbonden was aan de katholieke kerk. Ze liet weten dat ze Moeder Bernadette Mary genoemd wilde worden. Meer recenter heeft ze echter drie pausen gevraagd om haar te excommuniceren.

In 2018 bekeerde ze zich tot de islam en veranderde haar naam in Shuhada Sadaqat. Vervolgens zorgde ze voor controverse toen ze een Tweet verstuurde waarin ze niet-moslims aanviel. Het was niet de eerste keer dat ze haar opmerkingen haastig introk.

In 2022 kondigde de zangeres verschrikkelijk nieuws aan: "Mijn prachtige zoon, Nevi'im Nesta Ali Shane O'Connor, het licht van mijn leven, heeft vandaag besloten om zijn aardse strijd te beëindigen en is nu bij God. Moge hij rusten in vrede en moge niemand zijn voorbeeld volgen. Mijn baby. Ik houd zoveel van je. Wees in vrede".

Later tweette ze de tekst van een Bob Marley nummer, en ze droeg het op aan haar overleden zoon door te schrijven: "Dit is voor mijn Shaney. Het licht van mijn leven. De lamp van mijn ziel. Mijn baby met blauwe ogen. Je zult altijd mijn licht zijn. We zullen altijd samen zijn. Geen grens kan ons scheiden". Een week later werd ze uit eigen beweging opgenomen in het ziekenhuis na een reeks tweets waarin ze aangaf dat ze zichzelf van het leven zou beroven.

Hij was al twee dagen vermist voordat zijn lichaam in Wicklow werd ontdekt. Sinéad O'Connor heeft de Ierse autoriteiten bekritiseerd omdat, volgens haar, haar zoon onder observatie in het ziekenhuis verbleef, maar er op de een of andere manier toch in slaagde om weg te komen.

Nadat het nieuws bekend werd, brachten veel van haar collega-zangers een eerbetoon aan O'Connor. Shane MacGowan, de legendarische frontman van de Pogues, sprak zijn hoop uit dat ze ondanks de pijn kon genezen en hij bad dat haar zoon nu vrede had. Hij stierf slechts enkele maanden later.

Caitlin Moran, auteur van 'What About Men?', twitterde: "O, mijn God - Sinead. DE grootste stem van haar generatie, geen wedstrijd ... Ze was decennia voor haar tijd en onverschrokken. Rust in kracht, koningin".

Haar muziek overstijgt duidelijk geografie en genre. De Amerikaanse hiphopartiest Ice-T tweette: "Respect voor Sinead... Ze stond ergens voor... in tegenstelling tot de meeste mensen... Rust zacht."

Muzikante Alison Moyet zei dat ze "zwaar aangeslagen" was door het verlies en beschreef O'Connors "verbazingwekkende aanwezigheid". "Een stem die steen liet splijten met kracht en door toename. Zo mooi als elk meisje dat er is en ze heeft die kaart nooit ingeruild. Ik hield van haar. Iconoclast".

De Amerikaanse singer-songwriter Tori Amos deelde deze gedachte: "Sinéad was een natuurkracht. Een briljante songwriter en performer wiens talent we niet meer terug zullen zien", zo schreef ze op social media. "Zo'n passie, zo'n intense aanwezigheid en een prachtige ziel, die moedig vocht tegen haar eigen persoonlijke demonen. Heb vrede lieve Sinéad, je zult voor altijd in ons hart zijn."

O'Connor bracht 10 studioalbums uit, waarvan de recentste "I'm Not Bossy, I'm the Boss" was uit 2014. In juli zei ze dat ze een nieuwe plaat aan het afmaken was die in 2024 zou uitkomen. In 2023 bracht ze ook een cover uit van de themasong van de tv-show 'Outlander'.

De zangeres wordt overleefd door haar drie kinderen Jake, Roisin en Yeshua. Ze laat ook een kleinzoon achter.

In een video uit 2017 voor haar fans sprak de zangeres over geestelijke gezondheid. "Waarom zijn we alleen? Mensen die lijden aan psychische aandoeningen zijn de kwetsbaarste mensen op aarde. Er moet voor ons gezorgd worden. We zijn niet zoals iedereen... Als je een familielid hebt dat lijdt aan psychische aandoeningen, zorg dan voor hen, tederheid, liefde, zorg voor hen. Bezoek ze in het ziekenhuis".