Jim Carrey: het zware leven van een komisch genie

Jim Carrey staat op het punt om te stoppen als acteur. Hij is een icoon van de komedie in Hollywood en een van de best betaalde acteurs ter wereld. Zijn successen gaan echter hand in hand met een persoonlijk leven dat niet zo vrolijk was en dat de laatste jaren van zijn carrière negatief heeft beïnvloed. Dit is het persoonlijke verhaal van Jim Carrey.

Jim Carrey werd geboren in Newmarket, een voorstad van Ontario, Canada, in een hardwerkend, katholiek gezin. Hij was de jongste van vier in het gezin van Kathleen Oram, moeder en huisvrouw, en Percy Carrey, vader, accountant en muziekliefhebber.

Het duidelijkste bewijs van zijn bescheiden afkomst was dat hij met de rest van zijn familie in een caravan terecht kwam nadat zijn vader zijn baan verloren had. Jim moest op 15-jarige leeftijd stoppen met school om als conciërge te gaan werken.

"Als mijn artistieke carrière niet van de grond was gekomen, zou ik nu waarschijnlijk in Hamilton (Ontario) in het staalbedrijf Dofasco werken," vertelde hij de Hamilton Spectator in een interview uit 2007. In zijn jeugd woonde in dezelfde straat als het staalbedrijf en dacht hij dat daar 'de grote banen' waren.

De ziekte van zijn moeder gaf Jim de vleugels om zijn komische persoonlijkheid naar buiten te brengen. "Mijn moeder lag alleen maar in bed en ze slikte veel pillen, dus ging ik altijd haar kamer in om imitaties en rare dingen te doen. Ik zou de muren op en af springen en mezelf van de trap gooien om haar wat beter te laten voelen", vertelde hij Howard Stern in 2004.

In zijn late tienerjaren ging Jim weleens het podium op als cabaretier in de Yuk Yuk's Comedy Club in Toronto. Op 21-jarige leeftijd, in 1983, besloot hij daar zijn carrière van te maken. Hij verhuisde naar Los Angeles met de bedoeling een Hollywoodster te worden. Deze gecompliceerde droom zou meer dan tien jaar op zich laten wachten...

In een interview met Oprah Winfrey bekende Carrey dat hij destijds een valse cheque van $7,5 miljoen uitschreef en die steeds in zijn zak meedroeg. Dit gaf hem motivatie en de hoop dat hij hem op een dag zou kunnen verzilveren dankzij zijn werk als acteur. "Het gaf me een goed gevoel om de toekomst te visualiseren," zei hij tegen de presentatrice.

Zijn beginjaren in de filmwereld leidden hem naar werk in The Comedy Store en verscheidene mislukte audities ('Saturday Night Live', 'D.C. Cab'), tot hij zijn eerste grote acteerrol kreeg in de NBC-miniserie 'The Duck Factory' (1984). Carrey speelde Saltan Tarkenton, een jonge animatieproducent.

Jim Carrey bleef nog jarenlang kleine rolletjes spelen tot Hollywood hem eindelijk zijn grote doorbraak gaf. Het was in 1994 met een van zijn meest legendarische rollen: Ace Ventura, de dierendetective. Hoewel zijn acteerwerk veel negatieve recensies kreeg, werd het personage een icoon en de comedian een Hollywoodster.

Dit jaar betekende het begin van de grote doorbraak. Naast 'Ace Ventura' zou Jim Carrey nog twee van zijn grote komische titels uitbrengen. De eerste was 'The Mask' met een jonge Cameron Díaz. Deze film was voor haar ook een doorbraak.

Een hilarische, soms flauwe komedie was 'Dumb and Dumber,' samen met Jeff Daniels. Ook deze film verscheen in 1994 en was eveneens een succes. Opeens kende iedereen Jim Carrey.

Vanaf dat moment begon Jim Carrey steeds meer rollen te krijgen. Een jaar later, in 1995, zou hij de Riddler worden, die het Batman samen met Tommy Lee Jones lastig maakte in 'Batman Forever’. Ook zou hij weer dat belachelijk gekleurde overhemd aantrekken om de troeteldetective te spelen in 'Ace Ventura: When Nature Calls'.

In 1996 ging Jim Carrey van de populairste komiek naar de best betaalde acteur in Hollywood. Voor de film 'The Cable Guy', geregisseerd door Ben Stiller en samen met Matthew Broderick in de hoofdrol, kreeg Jim Carrey maar liefst € 20 miljoen, een bedrag dat overigens in het eerste weekeinde van de release van de film terugverdiend zou worden, alleen maar omdat hij de hoofdrol speelde.

Een ander prachtmoment in de filmcarrière van Jim Carrey kwam in 1998, toen hij in 'The Truman Show' een veel serieuzere rol aannam. Het was een uitstekende prestatie waarmee hij de Golden Globe voor beste dramatische acteur won. Helaas won hij geen Oscar, maar het had best gekund.

Zijn tweede - onsuccesvolle - aanval op een Oscar was in 1999, toen hij de komiek Andy Kaufman speelde in 'Man on the Moon.' Ook hiermee won hij een Golden Globe, dit keer voor beste acteur in een komedie of musical.

In de nieuwe eeuw zou Carrey terugkeren in het genre van de hilarische komedies, met titels als 'Me, Myself and Irene' (2000) of 'Bruce Almighty' (2003). De laatstgenoemde was op dat moment de op één na hoogst verdienende komedie aller tijden.

De beste rol van zijn leven is, volgens critici, die in 'Eternal Sunshine of the Spotless Mind.' Carrey wisselt wederom van stijl en geeft een uitzonderlijke vertolking naast Kate Winslet in een romantisch verhaal.

Velen dachten dat het zijn grote kans op de Oscar had kunnen zijn. De film won het beeldje voor het beste originele scenario en zijn tegenspeelster won er een voor de beste actrice, maar Carrey werd, wederom, niet eens genomineerd...

Sindsdien hebben we hem gezien in films als 'Lemony Snicket's A Series Of Unfortunate Events' (2004), waarin hij graaf Olaf speelt; in de thriller 'The Number 23' (2007); en in 'I Love You Phillip Morris' (2009) samen met Ewan McGregor. Carrey zou verder gaan met komediefilms, maar we hebben steeds minder grote titels van hem gezien.

In 2020 werd hij Dr. Ivo Robotnik, de grote schurk van de verfilming van het videospel 'Sonic the Hedgehog'. We konden hem in dezelfde rol zien in 'Sonic 2' in 2022.

Achter dit alles gaat echter een privéleven vol slechte tijden schuil. Het heeft hem absoluut beroepsmatig beïnvloed. Depressies en liefdesproblemen hadden veel impact in die periode dat hij van de top afdaalde en regelmatig met een bleek gezicht in het openbaar verscheen.

Terwijl zijn carrière glans begon te krijgen, werd bij Carrey een bipolaire stoornis vastgesteld. In 2004 sprak hij in een interview in '60 Minutes' over zijn problemen met depressie, een ziekte die hem een groot deel van zijn leven vergezelde.

De komiek had verschillende relaties. Hij was twee keer getrouwd, eerst met Melissa Womer (1987-1995) en toen met Lauren Holly (1996). Na deze huwelijken had hij verschillende relaties, onder andere met Renée Zellweger (1999-2000, foto), het model Jenny McCarthy (2005-2010), en de visagiste Cathriona White. Met de laatste had hij tussen 2012 en 2015 een knipperlichtrelatie, ondanks dat ze getrouwd was met Mark Burton.

Het slechtste moment in zijn persoonlijke leven kwam voort uit zijn relatie met Cathriona White. Zij beroofde zich in 2015 van het leven , vier dagen nadat de relatie was stukgelopen. In een afscheidsbrief die ze achterliet, richtte ze zich direct tot Jim Carrey: "Ik heb al drie dagen niet kunnen geloven dat je er niet bent."

"Ik zou verder kunnen gaan met een gebroken hart en alle stukjes weer in elkaar zetten. Ik zou het kunnen, ik heb er deze keer alleen de wilskracht niet voor," schreef Cathriona White in haar afscheidsbrief aan Carrey.

Het jaar daarna werd Jim Carrey aangeklaagd, eerst door de echtgenoot van White, Mark Burton, en daarna door haar moeder, Brigid Sweetman. De eerste beschuldigde hem ervan haar de stoffen te hebben gegeven waarmee ze zich een overdosis zou toebrengen. De tweede claimde dat de acteur nalatig was geweest en haar niet had verteld dat hij verschillende SOA's had. Beide klachten liepen op niets uit.

"Ik zal deze harteloze poging om mij of de vrouw van wie ik hield te misbruiken niet tolereren," zei Carrey na de aanklacht van Burton. "De problemen van Cat zijn lang voor ik haar ontmoette begonnen, en helaas was haar tragische einde buiten ieders controle."

Die vreselijke situatie eiste zijn tol van de acteur. Hij zonk steeds dieper weg in de depressie waaraan hij het grootste deel van zijn leven had geleden. Carrey trok zich terug uit  het openbare leven en zag zijn imago besmeurd worden door de vermeende schandalen. Grote films kwamen niet meer. Het was een catastrofale reeks tegenslagen voor Jim Carrey.

Jim Carrey's uiterlijk stemde in die tijd niet optimistisch. Hij kwam erg onverzorgd over en deed vreemde en verontrustende, nihilistische uitspraken zoals: "we doen er niet toe, dat is het goede nieuws" of "we zijn niets, we bestaan niet."

De acteur zei zelf dat hij zich afzonderde van Hollywood omdat het steeds meer geleid werd door "bedrijven die bepaalde beslissende zaken naar eigen goeddunken afdoen."

Het was Michael Grondy, de regisseur van 'Eternal Sunshine of the Spotless Mind'- die hem in 2018 "redde" door hem de hoofdrol te geven in zijn serie 'Kidding'. Carrey's rol in die serie bracht hem weer in de belangstelling en gaf hem een herwonnen geluk dat verloren had geleken.

In de lente van 2022, toen 'Sonic the Hedgehog 2' uitkwam, kondigde Jim Carrey aan dat hij ermee ophoudt en de filmwereld verlaat. "Ik ga met pensioen. Ik meen het best wel serieus", vertelde hij Access Hollywood.

In hetzelfde interview benadrukte hij het rustige leven dat hij nu heeft, graag zo wil houden: "Ik houd van het schilderen op mijn doeken, ik houd van mijn spirituele leven en ik denk dat het mooi is geweest. Ik heb genoeg gedaan."

Toch zegt Carrey ook dat deze beslissing niet definitief is: "Als de hemel me een soort script brengt, geschreven met gouden inkt, en me vertelt dat het belangrijk zal zijn voor de mensen om het te zien, dan doe ik het misschien... Daar hangt het van af."

Of Jim Carrey ooit dat gouden script te lezen krijgt en terug zal keren? Dat is de vraag.